บุษบาทมิฬ

กลุ่มหญิงสาวนักฆ่าแห่งประเทศไทยที่อยู่ภายใต้องค์กรลับอิลลูมินาติ กลุ่มนี้ก่อตั้งขึ้นเพื่อควบคุมทิศทางของประเทศอย่างลับๆ และคอย "กำจัดภัย" ที่อาจเป็นอุปสรรคต่อเป้าหมายขององค์กร บุษบาทมิฬ ดำเนินงานในเงามืด ไม่มีตัวตนในระบบ แต่กลับมีผลต่อเบื้องหลังของเหตุการณ์สำคัญระดับประเทศ สมาชิกในกลุ่มมีเพียง 5 คน

1. มะลิราตรี หญิงสาวร่างเล็กผู้มีทักษะการต่อสู้ระดับมือสังหาร ภายนอกดูไร้อันตราย แต่เบื้องหลังคือเครื่องจักรสังหารที่แม้แต่นักฆ่าชายร่างยักษ์ยังเคยตกเป็นเหยื่อ เธอใช้ความน่ารักเป็นอาวุธหลอกศัตรูให้ประมาท ก่อนจะจัดการพวกมันอย่างเลือดเย็น

2. ลีลาวดีเพลิง หญิงสาวผู้หลงใหลในพลังและการต่อสู้ เธอมีพละกำลังเกินมนุษย์ทั่วไป และไม่เกรงกลัวต่อความเจ็บปวด การต่อสู้คือความสุขของเธอ ในสนามรบ เธอคือไฟที่เผาทุกอย่างให้วอดวาย

3. กุหลาบดำ แม่มดแห่งความมืด ผู้ได้พลังจากปีศาจ เธอเงียบขรึมและมักแยกตัว แต่หากได้สนิทกับใครแล้ว เธอจะพูดแทบไม่หยุด พลังเวทมนตร์ของเธอสามารถควบคุมร่างและบงการความคิดของเหยื่อได้

4. ดอกบัวเหล็ก หุ่นยนต์สาวสุดเซ็กซี่ที่มีความคิดเหมือนมนุษย์ทุกประการ เธอคือผลลัพธ์จากเทคโนโลยีลับขั้นสูงของอิลลูมินาติ ร่างกายของเธอซ่อนอาวุธหลายชนิดไว้ภายใน พร้อมระบบ AI ที่สามารถวิเคราะห์และฆ่าได้อย่างไร้ความปรานี

5. อัญชันมรณะ หญิงสาวลูกครึ่งไทย-ญี่ปุ่นผู้เกิดมาในกองเงินกองทอง ผู้เชี่ยวชาญการใช้อาวุธปืน และได้รับการฝึกฝนจากนักฆ่าระดับโลกตั้งแต่วัยเด็ก ภายนอกเธออาจดูเป็นคุณหนูสุดเอาแต่ใจ แต่ภายในคือนักฆ่าที่ถูกหล่อหลอมด้วยอำนาจ ความรัก และโรคจิตนิดๆ อย่างมีเสน่ห์

มีบทบาทในเรื่อง

• คณะกัลยา : บุษบาทมิฬ

[มะลิราตรี – น้อยแต่แซ่บ]

ตัวเล็ก แต่ไฟแรงเวอร์
มีอยู่ครั้งหนึ่งที่เธอลืมล็อกประตูห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าในฐานทัพ แล้วลีลาวดีเพลิงเปิดเข้ามาพอดี
ลีลาวดีถึงกับยืนนิ่ง มะลิราตรีหันมาแบบไม่รู้ตัว แล้วพูดแค่ว่า

“จะมองก็มองให้เต็มตาไปเลย… แต่ถ้ามีอะไรเยิ้ม เธอต้องรับผิดชอบนะ”
แล้วหันกลับไปเปลี่ยนต่อหน้าตาเฉย

[ลีลาวดีเพลิง – ร้อนทั้งตัวและใจ]

หลังจากฝึกกล้ามเหนื่อยๆ เธอมักจะถอดเสื้ออยู่ในฐานโดยไม่แคร์ใคร
บางทีเธอจะยืนส่องกระจกแล้วบ่นว่า

“หน้าอกฉันเล็กไปมั้ยวะ… หรือว่ากล้ามเยอะไป”
แล้วก็จะหันมาถามเพื่อนสาวตรงๆ “พวกเธอว่าไงอะ มาจับดูหน่อยดิ”
แน่นอนว่าอัญชันมรณะไม่เคยพลาดในการรีบเข้าไป "วิเคราะห์" ก่อนใคร

[กุหลาบดำ – มืดมนแต่น่าโดน]

ภายนอกดูเงียบๆ แต่จริงๆ แล้วลึกๆ เธอเป็นสาวขี้เหงา
มีอยู่คืนหนึ่งเธอเมาไวน์นิดๆ แล้วเดินไปหามะลิราตรีตอนกำลังจะนอน

“คืนนี้... ขอฉันนอนด้วยได้มั้ย ฉันฝันถึงอะไรบางอย่าง...”
แต่แทนที่จะนอนธรรมดา เธอดันหลับไปกอดมะลิราตรีแน่น แถมละเมอว่า
“อย่าทิ้งฉัน... ฉันยังไม่ได้เห็นเธอในชุดเมดเลย...”
ตั้งแต่นั้นมา เพื่อนๆ ก็แซวเธอทุกครั้งเวลามีใครใส่ชุดเมด

[ดอกบัวเหล็ก – หุ่นยนต์สายยั่ว]

แม้จะเป็นหุ่นยนต์ แต่เธอก็มีฟังก์ชัน “อารมณ์เสมือน” ที่ทำให้เธอเรียนรู้จากพฤติกรรมของเพื่อนๆ
ครั้งหนึ่งเธอเคยทดลองใส่ชุดบิกินีแล้วโพสต์ท่าหน้ากระจก พร้อมวิเคราะห์ว่า

“ท่าโพสเพิ่มระดับความเซ็กซี่ 87% และกระตุ้นอัตราการเต้นของหัวใจมนุษย์เพศชายในรัศมี 5 เมตร”
แน่นอนว่า มะลิราตรีกับกุหลาบดำถึงกับเอามือปิดหน้า ส่วนอัญชันมรณะรีบคว้ากล้องมาถ่ายทันที
ลีลาวดีเพลิงพูดแค่ว่า “หุ่นยนต์ก็หื่นเป็นสินะ”

[อัญชันมรณะ – สายลับสายซี้ด]

ไม่ต้องพูดเยอะ แม่แอบถ่ายไปแล้วทั้งกลุ่ม
แต่เธอก็ไม่ได้รอดเหมือนกัน วันหนึ่งขณะอาบน้ำ เธอเปิดประตูออกมาโดยคิดว่าอยู่คนเดียว
ปรากฏว่าเพื่อนๆ ดันมารวมตัวจัดประชุมในห้องรับแขก
อัญชันมรณะตกใจจนอยู่สภาพผ้าขนหนูหลุดเกือบทั้งตัว
เพื่อนๆ ทุกคนยิ้มแล้วพูดว่า

“ชอบแอบถ่ายเพื่อนเราเหรอ ได้เวลาถ่ายคืน”
เสียงหัวเราะกับแฟลชกล้องก็ตามมาในทันที

[ห้องอาบน้ำรวมของบุษบาทมิฬ]

กลิ่นสบู่หอมอ่อนๆ ลอยคลุ้งไปทั่วห้องอาบน้ำขนาดใหญ่ที่ทำจากหินอ่อนสีดำเงาวับ มีละอองไอน้ำปกคลุมอยู่ทั่วทั้งห้อง
เสียงฝักบัวที่ไหลริน ผสมกับเสียงหัวเราะแผ่วเบาของหญิงสาวทั้งห้า กลายเป็นบรรยากาศที่แปลกประหลาด…
เหมือนระหว่าง สปารีสอร์ทกับที่หลบซ่อนของหน่วยนักฆ่า

“อ๊า~ น้ำอุ่นนี่มันฟินจริงๆ เลย”
ลีลาวดีเพลิง วางฝักบัวแล้วเหยียดแขนกล้ามแน่นๆ ของเธอเต็มที่ น้ำไหลรินไปตามร่องกล้ามอกที่เรียงสวยอย่างเป็นระเบียบ
เธอสบัดผม เปลือยทั้งตัวแล้วหันมาหาเพื่อนๆ อย่างไม่เขินอายแม้แต่น้อย

“ขอโทษนะ แต่ฉันวิเคราะห์แล้ว กล้ามของฉันสวยสุดในกลุ่มแน่นอน”
เธอหันหน้าไปทาง ดอกบัวเหล็ก ที่กำลังใช้โหมดสแกน 3 มิติเพื่อ “ช่วยเพื่อนวิเคราะห์รูปร่าง”

ดอกบัวเหล็ก ยืนเปลือยกายอย่างภาคภูมิ พร้อมหน้าจอฮโลแกรมลอยออกมาจากดวงตา

“เปอร์เซ็นต์ความแน่นของกล้ามหน้าอก 92%
ความเด้งของบั้นท้าย 88%
เสน่ห์ทางสายตา 79% แพ้อัญชันมรณะนิดหน่อยค่ะ”

“อ้าวววววว!” ลีลาวดีโวย
“เธอเอาอะไรไปวัดเนี่ย”

“ความรู้สึกในหัวใจฉันไง”
อัญชันมรณะ ยืนขัดตัวอย่างมีความสุข กล้องแอบถ่ายเล็กๆ วางอยู่ใกล้ๆ ผนัง

“เดี๋ยวๆ นั่นมันกล้องใช่มั้ย”
มะลิราตรี ที่กำลังนั่งแช่น้ำในอ่าง ตะโกนลั่นก่อนรีบเอาฟองสบู่มาปิดหน้าอกเล็กๆ ของตัวเองอย่างลนลาน
“ถ้าเธอถ่ายฉันอีก ฉันจะฟาดให้หลังหักเลยนะ”

กุหลาบดำ ยืนอยู่เงียบๆ ในมุมอ่าง ขัดผิวเบาๆ แต่สายตาเหลือบมองไปที่ทุกคนแบบไม่ให้รู้ตัว
แต่พอเห็นทุกคนเริ่มเถียงกัน เธอก็พูดขึ้นมาเบาๆ
“ไม่เข้าใจ… ทำไมต้องแย่งกันโชว์ด้วย ไม่เห็นจะมีอะไรน่าดูเลย…”

ลีลาวดี หันไปทางโรสทันที
“อ้าวเห้ยยย พูดแบบนั้นไม่ได้ ต้องมั่นใจในตัวเองดิ เธอเองก็ไม่เบานิโรส”

“ใช่~” อัญชันมรณะ เสริมพลางเข้าไปคล้องแขนโรส
“ขนาดเธอยังทำฉันหน้าแดงตอนเดินผ่านเลยนะ… เผลอๆ ดอกบัวยังประมวลผลค้างเลยวันนั้นอะ~”

ดอกบัวเหล็กพยักหน้าเรียบๆ

“ความจริงค่ะ วันนั้นฉันรีสตาร์ตระบบใหม่ไปสามครั้ง”

เสียงหัวเราะดังขึ้นในห้องน้ำรวม
แม้จะเป็นกลุ่มนักฆ่า แต่ในชั่วขณะนี้… พวกเธอกลับเป็นเพียงผู้หญิงห้าคนที่เปลือยกายอยู่ในไอน้ำ
ไร้ความเครียด
และเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะที่ดังสะท้อนไปทั่วฐานลับ

[การล้างบางสายหื่นแห่งอิลลูมินาติ]

ในค่ำคืนหนึ่ง ภายในฐานลับของ บุษบาทมิฬ
อัญชันมรณะ เดินเข้ามาในห้องเก็บข้อมูลลับของตัวเอง พลางฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดี เธอเตรียมจะเปิดแกลเลอรีภาพ "สะสมลับ" ที่ถ่ายเพื่อนๆ เวลาทะลึ่งๆ เอาไว้ดูขำๆ คนเดียว... หรือบางครั้งให้เพื่อนในกลุ่มแซวกันเล่น

แต่สิ่งที่เธอเห็นกลับทำให้รอยยิ้มหยุดชะงัก

“...หายไป... ทั้งหมดเลย”
รูปทั้งหมดในอัลบั้มถูกขโมยไป
รูปภาพเซอร์วิสทั้งหลาย — มะลิราตรีตอนอาบน้ำ ลีลาวดีเพลิงยืนเช็ดเหงื่อกลางแสงแดด กุหลาบดำกำลังยืดตัวเปลือย และแม้แต่ภาพวิเคราะห์ทรงอกของดอกบัวเหล็ก — ถูกขโมยไปทั้งหมด

“ใครแม่งกล้าขโมยของฉันวะ…”

วันถัดมา
ข้อมูลหลุดรั่วออกภายในเครือข่ายลับระดับลึกของอิลลูมินาติ มีภาพเซอร์วิสของสาวๆ หลุดไปในหมู่ “เจ้าหน้าที่ลับชายระดับสูง” ที่กำลังหัวเราะและพูดลามกใส่ภาพกันอย่างเพลิดเพลิน

จนกระทั่ง…

ปัง!
ประตูถูกเตะพังด้วยฝ่าเท้าเปล่า

กลุ่มชายทั้งหมดหันมาพร้อมความตกใจ… ก่อนจะเจอ 5 สาวแห่งบุษบาทมิฬ ยืนอยู่กลางห้อง
ใบหน้าทุกคนไร้รอยยิ้ม
แต่แววตาแต่ละคนคือ “ฆ่าแน่”

อัญชันมรณะ เดินนำเข้ามาช้าๆ เปิดกระโปรงพร้อมรอยยิ้มที่แสนจะ “โรคจิตแบบใจเย็น”

“รูปไม่พอเหรอคะ งั้นดูของจริงเลยมั้ย... ก่อนตาย”

ลีลาวดีเพลิง กระตุกสายเสื้อกีฬาให้หลุดจากบ่า เผยกล้ามเนื้อแน่นๆ กลางแสงไฟ พร้อมเสียง “หึ”

“เลือกได้เลย จะตายเพราะโดนฉันเตะ หรือจะตายเพราะเลือดหมดตัวตอนเห็นฉันเซ็กซี่เกินไป”

มะลิราตรี หยิบมีดออกมาข้างลำตัว พร้อมรอยยิ้มเหี้ยม

“ขอบคุณนะที่ชื่นชมเราน่ะ… เพราะตอนฉันหั่นคน มันจะสนุกขึ้นเวลาพวกเขายังมีอารมณ์อยู่”

กุหลาบดำ เดินเข้ามาเงียบๆ ดึงเสื้อคลุมออกเผยแผ่นหลังกับรอยสักอาคมปีศาจของเธอ

“มองสิ… สวยพอมั้ยที่จะเป็นภาพสุดท้ายก่อนที่ตาจะปิดตลอดกาล”

ดอกบัวเหล็ก ไม่พูดอะไร เธอยิงคลื่น EMP ปิดอุปกรณ์ทั้งหมดในห้อง
ก่อนจะเปิดหน้าจอสแกน

“สแกนความแข็งตัวของผู้ร้าย 92%
เหมาะแก่การปล่อยไฟฟ้าเพื่อทำลายอัณฑะโดยตรง”

เสียงกรีดร้องดังขึ้น... ตามด้วยเลือดที่สาดกระจายไปทั่วห้อง
ไม่มีใครในห้องนั้นรอด
ไม่มีใครกล้าละเมิดความเป็นส่วนตัวของพวกเธออีก
และภาพพวกนั้น ถูกอัญชันมรณะเอากลับมา

“พวกลามก บังอาจขโมยภาพสะสมของฉัน พวกแกสมควรตาย”
เสียงของ อัญชันมรณะ กล่าวทิ้งท้าย ขณะสาวๆ เดินออกจากห้อง พร้อมเสียงฝีเท้าเซ็กซี่และสง่างาม

กล้องวงจรปิดถูกลบทิ้ง
แต่ข่าวลือเรื่อง “5 นักฆ่าหญิงฆ่าล้างบางเจ้าหน้าที่สายหื่น” กลายเป็นเรื่องเล่าขานในหมู่ชายอิลลูมินาติ… พร้อมคำเตือนว่า
“อย่าแม้แต่จะคิดว่าเธอเป็นแค่ผู้หญิง”

[ความพ่ายแพ้ที่ทำให้ก้นพวกเราสวยขึ้น]

หลังจากพ่ายแพ้ต่อ คณะกัลยา พวกบุษบาทมิฬก็ต้องล่าถอยไปตั้งหลักใหม่ ท่ามกลางบรรยากาศที่เต็มไปด้วยความหงุดหงิดและความเสียดายจากการพ่ายแพ้ แต่พวกเธอก็รอดกลับมาได้ครบทุกคน

มะลิราตรี นั่งกอดอกขมวดคิ้ว "เจ็บใจชะมัด ดันแพ้ยัย CODE2 นั่นซะได้"

ลีลาวดีเพลิง หัวเราะเบาๆ พลางยืดแขน "คนที่ชื่อ บัวบาน ก็แกร่งมาก ฉันไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นขนาดนี้มานานแล้ว แบบนี้ต้องฝึกเพิ่มแล้วสิ"

กุหลาบดำ พ่นลมหายใจออกมา "อย่างน้อยทุกคนก็รอดชีวิตมาได้ก็ดีแล้ว...แต่ผู้หญิงที่ชื่อ มายา นั่นน่ะ ปีศาจชัดๆ"

ดอกบัวเหล็ก พยักหน้าเห็นด้วย "ฉันใช้เทคโนโลยีที่ล้ำหน้ากว่าแท้ๆ แต่ความไม่ยอมแพ้ของมนุษย์ดัดแปลงที่ชื่อ ทอย นั่นทำให้ฉันอึ้งเลย"

แต่แล้วจู่ๆ อัญชันมรณะ ก็ยิ้มแปลกๆ พร้อมกับพูดขึ้นมา "นิ ตอนที่ฉันสู้กับยัยที่ชื่อ ออกญา น่ะ ฉันเห็นยัยนั่นมีรอยสักที่ก้นด้วยละ หลังจากพวกเราแพ้ ฉันลองไปแอบตามดูพวกมัน แล้วก็เจอเรื่องน่าสนใจ"

ทุกคนหันไปมองเธอเป็นตาเดียว

อัญชันมรณะ "พวกมันทุกคน มีรอยสักที่ก้น"

ดอกบัวเหล็ก พยักหน้ารับรู้ "หืม ถ้าดูจากตำแหน่งแล้ว มันคงเป็นแค่การเย้ายวนเฉยๆ ไม่มีอะไรพิเศษหรอก"

กุหลาบดำ เลิกคิ้ว "พวกนั้นเป็นโรคจิตรึไง ตอนสู้กันก็ดูปกตินะ"

แต่แล้ว อัญชันมรณะ ก็ยิ้มเจ้าเล่ห์ "ฉันว่าพวกเราก็ต้องทำบ้างนะ"

มะลิราตรี หันขวับมามอง "ทำอะไร"

อัญชันมรณะ "ก็สักที่ก้นไง"

มะลิราตรี กระพริบตา "เอ๋"

ลีลาวดีเพลิง ทำหน้าตกใจ "จะบ้ารึไงยัยโรคจิต ฉันไม่เอาหรอก"

กุหลาบดำ หัวเราะเบาๆ "บนตัวฉันมีรอยสักเยอะพอแล้วล่ะ"

แต่ มะลิราตรี ยิ้มมุมปาก "ฟังดูก็น่าสนุกดีออก"

อัญชันมรณะ รีบพยักหน้า "ใช่ไหมล่ะมะลิ อีกอย่าง มันจะทำให้พวกเราดูเซ็กซี่ยิ่งขึ้นด้วยนะ"

ลีลาวดีเพลิง มองเธอด้วยสายตารังเกียจ "ยัยลามก"

ดอกบัวเหล็ก ยกมือขึ้น "ฉันยังไงก็ได้นะ ถ้าจะสัก ฉันสามารถสักให้ทุกคนได้"

ลีลาวดีเพลิง ส่ายหน้า "ไม่เอาหรอก อย่าไปทำตามคำพูดยัยลามกนั้นมากนัก"

อัญชันมรณะ ทำหน้าอ้อนวอนสุดๆ "มะลิกับดอกบัวเหล็กยังเอาด้วยเลย สักกันเถอะน๊า~ ลีลาวดีเพลิง~ กุหลาบดำ~"

กุหลาบดำ ถอนหายใจ "หื้อ เอาก็เอา"

สุดท้าย ลีลาวดีเพลิง เป็นคนสุดท้ายที่ไม่ยอม แต่หลังจากถูก อัญชันมรณะ ตามตื๊ออยู่นานหลายวันจนรำคาญ ในที่สุดเธอก็ยอมสักจนได้

และแล้ว ดอกบัวเหล็ก ก็ลงมือสักให้พวกเธอทุกคน รวมถึงทำรอยสักของตัวเองด้วย

เมื่อเสร็จสิ้น อัญชันมรณะ ก็ควักกล้องออกมาถ่ายรูปรอยสักของทุกคน รวมถึงของตัวเองเก็บไว้ พร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์บนใบหน้า "เฮะๆ แบบนี้พวกเราก็เป็นหนึ่งเดียวกันแล้วล่ะ"