ชื่อ อรินทร์

เพศ หญิง

ความสามารถ เวทมนตร์ดำ, พละกำลัง

อรินทร์เกิดในหมู่บ้านเล็ก ๆ ในอีสาน ครอบครัวเธอมีปัญหาใหญ่ตั้งแต่รุ่นปู่ย่า นั้นคือคำสาปปอบสืบสายเลือด เธอไม่รู้เรื่องนี้จนถึงอายุ 12 ก่อนหน้านั้นเธอเป็นเด็กธรรมดา สดใส และเป็นคนที่ใคร ๆ ก็เอ็นดู เพราะช่วยแม่ขายผัก ดูแลน้อง เรียนเก่ง นิสัยอ่อนหวาน อีกความฝันของเธอคืออยากเป็นพยาบาลเพราะอยากช่วยคน ชีวิตของเธอ เกือบจะปกติ จนมันเริ่มเปลี่ยน

คืนหนึ่งตอนอายุ 13 เธอปวดท้องเหมือนจะตาย หิวแบบที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน แม่วิ่งเข้ามาดู เห็นอรินทร์กัดปากตัวเองจนเลือดไหล เธอร้องว่า “แม่ หนูหิว หิวจนจะตายแล้วแม่” แม่เธอร้องไห้ทันทีเพราะมันคือลางว่าคำสาปเริ่มทำงานแล้ว

กลิ่นเนื้อดิบทำให้เธอสั่น กลิ่นคาวเลือดทำให้หัวใจเต้นเร็ว เธอเริ่มกินอาหารปกติไม่ได้ แม่ของเธอยอมทำทุกอย่างเพื่อปกป้องลูก แม้จะรู้ว่าถ้าวันหนึ่งคนในหมู่บ้านรู้ความจริง พวกเขาจะเผาลูกของเธอทั้งเป็น หมู่บ้านอีสานที่มีความเชื่อโบราณเข้มข้นมาก ปอบคือสิ่งที่ต้องกำจัดก่อนมันจะกินคน

ตอนอายุ 15 อรินทร์แทบไม่ไหวแล้ว ความหิวมันกัดกินเธอจนหมดสติ วันนั้นพ่อเธอประสบอุบัติเหตุเลือดท่วม กลิ่นเลือดทำให้เธอคลั่ง อรินทร์กินเนื้อจากแผลของพ่อ ทั้งที่ไม่ได้ตั้งใจ ทั้งที่ร้องไห้ไปด้วย พ่อเธอตายคามือ แต่เขายิ้มให้ลูกเป็นครั้งสุดท้าย เพราะเขารู้ว่านี่ไม่ใช่ความผิดของเธอ หลังเหตุการณ์นั้น เธอสติแตกไปหลายเดือน

วันหนึ่งหมอผีประจำหมู่บ้านจับได้ ว่าครอบครัวของอรินทร์ มีปอบสืบสายเลือด ทั้งหมู่บ้านล้อมบ้านเธอ ตะโกนด่า สาปแช่ง สาดน้ำมนต์ บางคนขว้างหินใส่เธอ อรินทร์กอดแม่ร้องไห้ “แม่ หนูไม่อยากเป็นแบบนี้ หนูกลัว”

ชาวบ้านตัดสินใจเผาบ้านเพื่อฆ่าปอบ แม่ยอมติดอยู่ในบ้านกับลูกเพราะไม่อยากให้ลูกตายลำพัง ไฟลามอย่างรวดเร็ว เธอได้ยินเสียงแม่ร้องว่า “แม่ขอโทษนะลูก” อรินทร์กอดศพแม่ทั้งน้ำตา ด้วยความหิว ความเจ็บ และความโกรธ

ชาวบ้านนำร่างที่ไหม้เกรียมของสองมาลูกไปฝังไว้ในป่า อรินทร์เในเธอยังไม่ตายร่างของเธอคอย ๆ ฟื้นฟูอย่างช้า ๆ อรินทร์กลายเป็นผีปอบเร่ร่อนเดินทางไปเรื่อยโดยไร้เป้าหมาย จิตใจเธอไม่ได้ชั่ว เธอแค่หิว เธอใช้ชีวิตโดยการกินศพคนตายในเขตสงครามในภาคใต้

จนวันหนึ่งในภาคใต้ เศษพลังมืดของกรไหลเข้ามาในวิญญาณของเธอ ทำให้ความหิวเปลี่ยนเป็นความบ้าคลั่งระดับปีศาจ และนั่นทำให้เธอแข็งแกร่ง